آیا مرطوب بودن سطح زیرکار برای میکروسمنت بد است یا خوب؟

در ملات‌های معمول سیمانی (مثل گچ، بتن، ملات ماسه سیمان):

در این موارد، مرطوب کردن زیرکار مفید و حتی ضروری است، چون:

• از مکش آبِ ملات توسط زیرکار جلوگیری می‌کند.

• باعث می‌شود ملات به‌درستی گیرش کند و دچار “سوختگی” یا ضعف نشود.

• در سطح مشترک، به افزایش چسبندگی هم کمک می‌کند (تا حدی).

ولی در میکروسمنت سیمانی نازک موضوع فرق می‌کند:

در اینجا مرطوب بودن بیش از حد زیرکار معمولاً مضر است. چرا؟

۱. میکروسمنت یک سیستم نازک و کنترل‌شده است :

• نسبت آب به سیمان، زمان گیرش و شرایط تبخیر بسیار حساس است.

• رطوبت اضافی زیرکار می‌تواند باعث تأخیر در گیرش، جداشدگی یا بادکردگی سطحی شود.

۲. بیشتر میکروسمنت‌ها بر پایه پلیمر هستند:

• این پلیمرها نسبت به رطوبت بالا حساس‌اند و در رطوبت زیاد ممکن است امولسیون‌شکنی یا عملکرد ناقص داشته باشند.

3. رطوبت باعث فشار بخار از زیر می‌شود:

• در سطوحی که رطوبت گیر کرده، بعد از اجرا و با تابش یا گرما، بخار از زیر آزاد می‌شود و می‌تواند لایه نازک میکروسمنت را به‌صورت حباب یا باد کردگی جدا کند.

راه‌حل فنی چیست؟ به‌جای مرطوب کردن سطح، چه باید کرد؟

اگر سطح خیلی خشک یا جاذب است:

• به‌جای خیس کردن، از پرایمرهای پایه آکریلیک یا اپوکسی رقیق شده استفاده می‌شود.

• این پرایمرها نفوذ کرده و سطح را هم آماده چسبندگی می‌کنند و هم جذب آب را کنترل می‌کنند.

اگر سطح بتنی تازه است و هنوز رطوبت دارد:

• باید اجازه داد کاملاً خشک شود (مثلاً ۲۸ روز curing بتن)، بعد اجرا انجام شود.

• یا از دماسنج و رطوبت‌سنج سطحی برای اطمینان استفاده کرد (رطوبت زیر ۵٪).